حتی در مواقعی که با یک بحران بهداشت عمومی مواجه نیستیم، مسافرت با هواپیما به نظر یک راه مطمئن برای بیمار به نظر می‌رسد. تعداد زیادی از افراد را در محفظه بسته ای در آسمان قرار دهید، یک یا دو ویروس مختلف را اضافه کنید، سپس هوای بازیابی شده را برای مدت‌زمان سفر تنفس کنید، و نتایج احتمالی دقیقا به معنای به خطر افتادن سلامتی است. اما چقدر احتمال دارد که شما یک ویروس را در یک هواپیما قرار دهید؟ و چه مراحلی را می‌توانید برای جلوگیری از آن انجام دهید؟
اخیراً این سؤالات مورد توجه تجربی و الگوسازی رایانه ای توسط محققان گروه علوم کامپیوتر در دانشگاه فلوریدا غربی قرار گرفته است. کار آنها با آنچه که “مدل های دینامیکی عابر پیاده” نامیده می شود می‌تواند به کاهش خطر گسترش بیماری در هواپیماها کمک کند. مشروط بر اینکه این پند و اندرز به عمل آید.
اشوک سرینیوازان، یک استاد دانشکده علوم کامپیوتر فلوریدا، به دیجیتال ترندز گفت: ” ما می‌توانیم با در نظر گرفتن حرکت هر فرد در یک جمعیت، تغییرات ظریفی در الگوهای حرکتی انسان، ایجاد کنیم تا فاصله اجتماعی بدون جلوگیری از حضور آنان در اجتماعات حفظ شود.”
این تیم با استفاده از ابر رایانه Frontera در مرکز محاسبات پیشرفته تگزاس (TACC) ، مدل هایی را که برگرفته از زمینه نسبتاً جدید دینامیکی عابران پیاده است ، برای تحلیل حرکت مردم اجرا کردند. این مدل ها به آنها امکان می دهند حرکات افراد را متناسب با یکدیگر بسنجند تا ببینند فرد مبتلا به لحاظ نظری به چه افرادی نزدیک می شود. بنابراین می توان از این روش برای تخمین شیوع عفونت در اجتماع استفاده نمود.
