به گزارش تماس نیوز و به نقل از ساینس آلرت، برای تقریباً هر پنج کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) ، ریشه ترکیب متمایز خصوصیات رفتاری آنها را می توان در حمله ای که توسط سیستم ایمنی بدن مادرشان به مغز در حال رشد انجام شده است ، جستجو کرد.
محققان با کمک برنامه ای که برای گرفتن الگوهای ظریف پنهان در مخلوط پیچیده ای از داده ها طراحی شده است ، آزمایشی را برای آنتی بادی های مسئول این حمله اشتباه انجام داده اند که به آنها اجازه می دهد خطر تولد کودک با اوتیسم را با اطمینان بی سابقه ای پیش بینی کنند. .
دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا ، دیویس و دانشگاه استنفورد آمریکا تجزیه و تحلیل پلاسما گرفته شده از ۴۵۰ مادر دارای کودک مبتلا به ASD و ۳۴۲ مادر را که دارای فرزند بدون تشخیص بودند ، گرفتند.
از این نتایج برای تولید آنچه به عنوان سنجش جاذب سیستم ایمنی مرتبط با آنزیم (ELISA) شناخته می شود استفاده شد – یک روش تشخیصی برای شناسایی وجود مواد در یک محلول از طریق آنتی بادی های تخصصی جاسازی شده در دیواره یک ظرف.
در این حالت ، اهداف هشت پروتئین بود که قبلاً به عنوان مظنونین اصلی در پاسخ ایمنی انجام شده توسط مادر بر روی سیستم عصبی در حال رشد جنین خود شناسایی شده بودند.
زمانی اعتقاد بر این بود که “برخورداری از ایمین” حاصل بیش از حد توانایی آنتی بادی ها و سلول های سفید محافظ است ، اکنون مشخص شده است که یک مغز در حال رشد می تواند تحت تأثیر آنتی بادی های مادر در دوران بارداری قرار گیرد.
مروری که در سال ۲۰۱۹ توسط ایمونولوژیست های UC Davis ، کارن ال جونز و جودی ون د واتر منتشر شد ، مسیری را نشان می دهد که از طریق آن ، آنتی بادی های تولید شده توسط مادر می توانند با پروتئین های اصلی در سلولهای عصبی جنین واکنش نشان دهند و منجر به ایجاد آنتی بادی مادر (MAR) شود.
در این آخرین تحقیق ، ون د واتر و تیم آنها از روش یادگیری ماشین برای رتبه بندی تأثیر ترکیبات آنتی بادی مرتبط با نشانگرهای رشد مانند پروتئین واسطه پاسخ کلاپسین (CRMP) و گوانین دآمیناز (GDA) استفاده کردند.
ELISA ایجاد شده توسط این مطالعه در شناسایی وجود ترکیبات آنتی بادی با دقت ۱۰۰ درصد تأیید شد.
اگرچه یک ابزار تشخیصی مبتنی بر آن ASD را رد نمی کند ، یا تشخیص آینده را با قطعیت پیش بینی نمی کند ، اما تصویر روشنی از خطرات موجود را ترسیم می کند.
به نظر می رسد حدود ۲۰ درصد از تشخیص ها با نوعی پاسخ آنتی بادی مادری در ارتباط است ، و این عامل اصلی در ایجاد ASD است.
ون دی واتر می گوید: “ما می توانیم تصور کنیم که یک زن قبل از بارداری می تواند آزمایش خون برای این آنتی بادی ها انجام دهد. اگر این آزمایشات را انجام دهد ، می داند که در معرض خطر بسیار زیاد داشتن فرزند اوتیسم است.”
“در غیر این صورت ، او ۴۳ درصد شانس کمتری برای بچه دار شدن با اوتیسم دارد زیرا اوتیسم MAR منتفی است.”
همراه با سایر مطالعات اخیر که پایه های محکمی برای ابزارهای تشخیصی بسیار دقیق ASD فراهم می کند ، ممکن است آینده ای را انتظار داشته باشیم که والدین بتوانند برای امکان تربیت نوزاد مبتلا به اوتیسم آماده باشند.
مطمئناً تصمیم در مورد ادامه کار برای کودک به عهده خانواده درگیر است.
محققان با بررسی فرآیند در حیوانات ، در حال بررسی امکان استفاده از دانش آنتی بادی های مادر در پیشگیری از ASD هستند.
ون دی واتر می گوید: “ما همچنین از این مدل های حیوانی برای ایجاد استراتژی های درمانی برای جلوگیری از آنتی بادی های مادر از جنین استفاده خواهیم کرد.”
بدون شک این سوال که چگونه دانش فزاینده توسعه ASD را به کار بگیریم همچنان بحث برانگیز باقی خواهد ماند.
در حالی که اوتیسم با سهم عادلانه ای از چالش ها در دنیایی به شدت تحریک شده و پیچیده اجتماعی روبرو است ، تصورات پیشگیری یا بهبود طیف صفات آن می تواند به قیمت پذیرفتن ارزش در تنوع عصبی باشد.
حداقل ، مطالعاتی نظیر این مطالعه می تواند به والدین آینده این فرصت را بدهد تا در مورد راههای تأمین نیازهای کودک خود تحقیق کنند.
