یکی از بزرگترین مشکلات قرص های سنتی ، رعایت التزام است: یعنی اینکه بیماران در واقع چند بار دارو را به روشی که دکتر توصیه کرده است ، مصرف می کنند. تصور می شود که میزان پایبندی ممکن است در حدود ۵۰٪ باشد: به عبارت دیگر ، تقریباً نیمی از بیماران دارو را در زمان نامناسب یا دوز مناسب مصرف می کنند و یا هرگز آن را مصرف نمی کنند.
دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است چنین رفتاری از بیماران سر بزند – افراد ممکن است در یادآوری زمان مصرف دارو دچار مشکل شوند یا به عنوان مثال ممکن است قادر به باز کردن بسته بندی نباشند – اما اگر می خواهید بهترین اثر را از دارو دریافت کنید ، بهتر است آن را طبق تجویز مصرف پزشکان کنید.
نسل جدیدی از قرص های مجهز به فناوری با هدف کمک به اندازه گیری میزان پایبندی در افرادی که به طور منظم دارو مصرف می کنند ، بوچود آمده است. هنگامی که بیمار قرص را می بلعد و درون معده او وارد می شود ، محیط اسیدی، حسگر داخلی قرص را فعال می کند. سپس این قرص به یک وصله پوششی یا بند پوشیدنی خبر می دهد که دارو مصرف شده است.
اولین قرص بسته بندی کننده سنسور که مورد تأیید قرار گرفت ، Ablify Mycite بود که حاوی آریپیپرازول، دارویی برای بیماری های روانی مانند اختلال دو قطبی و اسکیزوفرنیاست، شرایط روحی و روانی از این قبیل ، ادامه مصرف منظم داروها را دشوار می کند و عواقب از دست دادن دوزها می تواند جدی باشد. هنگامی که Ablify Mycite بلعیده می شود ، سنسور قرص آن وضعیت را از طریق بلوتوث به یک پچ وصل شده در قفسه سینه منتقل می کند ، سپس این داده ها به یک برنامه تلفن هوشمند اجازه می دهد تا از مصرف قرص مطلع شود. همچنین می توان از این سیستم برای ضبط سایر فاکتورها مانند فعالیت کاربر و زمان استراحت آن استفاده کرد. داده های جمع آوری شده توسط سیستم می تواند برای اطلاعات خود کاربر، یا با پزشک و یا مراقبان وی مانند خانواده یا دوستانش به اشتراک گذاشته شود. در حالی که Ablify Mycite شناخته شده ترین استفاده از قرص های دیجیتال برای ردیابی پایبندی به دارو است ، شرکت های دیگر در حال آزمایش استفاده از آنها در سایر جمعیت های بیمار هستند.
چالش هایی برای قرص های دیجیتال وجود دارد: هزینه آنها بسیار بیشتر از نمونه های معمولی آنها است و این سوال وجود دارد که آیا آنها واقعاً فقط پایبندی را به جای نظارت بهبود می بخشند؟
حریم خصوصی و مسائل امنیتی نیز همچنان وجود در این مورد وجود دارد: افراد ممکن است از تقسیم سطح پایبندی خود با مراقبان یا با مقامات احساس راحتی نکنند.
مری لی ، نویسنده مرکز تحقیق سیاست RAND گزارش اخیر شرکت در مورد اینترنت اجسام با استفاده از قرص های دیجیتال می گوید : “در واقع داده های دیجیتالی وجود دارد که در مورد اینکه آیا شما دارو را مصرف کرده اید یا نه ، و بنابراین سوالات در مورد اینکه چه کسی ممکن است علاوه بر ارائه دهنده خدمات بهداشتی شما به این داده ها دسترسی پیدا کند ، وجود دارد” .
حداقل برخی از این چالش ها را می توان با روش استاندارد پزشکی و فناوری برطرف کرد.
به گفته پروفسور تئودوروس آروانیتیس ، مدیر انستیتوی بهداشت دیجیتال دانشگاه وارویک ، پزشکان باید اطمینان حاصل کنند که بیماران می توانند رضایت آگاهانه استفاده از قرص های دیجیتال را به همان روشی که برای سایر اقدامات پزشکی ارائه می دهند ، ارائه دهند. وی می گوید: “اگر بیماران این موارد را مصرف کنند ، می فهمند که باید اطلاعات خود را به متخصصان مراقبت های بهداشتی منتقل کنند.”
“من این مسئله را به عنوان یک مسئله حفظ حریم خصوصی نمی بینم ، بلکه مسئله ارتباطی بین پزشک و بیمار است. از نظر اطمینان از ایمن بودن فن آوری ، ارتباطات از راه دور و نحوه انتقال اطلاعات ، همان تضمین های مربوط به امنیت و حریم خصوصی برای [قرص های دیجیتال] باید مناسب باشد ، من فکر نمی کنم که این یک کار متفاوت باشد. “
قرص های هوشمند نه تنها به عنوان دارو استفاده می شوند بلکه از آنها به عنوان راهی برای ردیابی سلامت یا بیماری نیز استفاده می شود.
قرص های حاوی سنسورهای داخلی دارای سابقه نسبتاً طولانی هستند: تقریباً ۱۵ سال است که یک سنسور قابل بلع در قالب قرص ، توسط ناسا ، برای کمک به فضانوردان برای ردیابی درجه حرارت اصلی آنها استفاده می شود.
همچنین سنسورهای آزمایشی برای تشخیص بیماری های داخلی در حال تولید هستند. محققان MIT قرصی حاوی حسگر ایجاد کرده اند که می تواند به عنوان مثال خونریزی روده را برطرف کند. این سنسور شامل باکتریهایی است که با انتشار نور به ترکیبی به نام haem پاسخ می دهند که در هنگام وجود خون در روده یافت می شود. سپس این نور، سیگنال بی سیم را تحریک می کند که می تواند از طریق تلفن یا کامپیوتر داده ها ذخیره شوند.
شاید باهوش ترین قرص های هوشمند PillCam باشد: دوربینی قابل بلع که می تواند داخل روده را از بالا به پایین فیلمبرداری کند. PillCam دوربینی به اندازه قرص است که پس از بلعیدن ، از روده بیمار هنگام عبور از روده عکس می گیرد.و داده ها توسط یک پچ پوشیدنی بصورت بیسیم دریافت می شود.
و این فقط دکتر نیست که تصاویری را که PillCam می گیرد مرور می کند: هوش مصنوعی نیز وجود دارد که آنها را تحت نظر دارد. هنگامی که PillCam از روده عبور می کند ، AI در حالت استراحت فعال شده و سرعت فریم را کاهش می دهد و هنگام حرکت آن را سرعت می بخشد تا مطمئن شوید چیزی از دست نرفته و داده های اضافی جمع نشده است. و با گرفتن هزاران تصویر ، AI مهمترین مواردی را که پزشک برای بررسی نیاز به آن دارد ، انتخاب می کند.
PillCam نه تنها به پزشکان امکان می دهد قسمت هایی از روده را که نمی توانند با آندوسکوپی و کولونوسکوپی سنتی مشاهده کنند ، بلکه دردناک یا ناراحت کننده نیستند و بیماران نیازی به گذراندن زمان در مطب پزشک یا بیمارستان ندارند
با توجه به این موضوع و در مقابل افزایش استفاده از سلامتی از راه دور به دلیل بیماری همه گیر COVID-19 ، اخیراً Medtronic تصویب اضطراری FDA را ارائه داد تا PillCams را برای استفاده از راه دور ارائه دهد. بیمار می تواند به جای مراجعه به بیمارستان برای مصرف قرص ، کپسول اندازه ژله را در خانه مصرف کند. هنگامی که تصمیم به انجام آندوسکوپی کپسول گرفته شد ، پزشک می تواند یکی از آن ها را از آمازون را سفارش دهد ، آن را به خانه بیمار اعزام کند ، و سپس یک مشاوره از راه دور برای متخصص گوارش ترتیب می دهد تا از آن طریق روند کار را با بیمار در جریان بگذارد. تاکنون ۲۰ بیمار در ایالات متحده آزمایش کپسول خود را در خانه انجام داده اند. “بیمار قادر است بدون مراجعه به بیمارستان یا هرگونه انتقال از خانه تشخیص خود را بدست آورد ، که وقعا بسیار شگفت انگیز است.
