صدمات نخاعی هر ساله توسط صدها هزار نفر تحمل می شود و بسیاری از بیماران از دست دادن حرکتی و جسمی قابل توجه و اغلب دائمی ناشی از آسیب عصبی را تجربه می کنند.
فراتر از برنامه های توانبخشی جسمی فشرده – که می تواند در برخی موارد نتایج را بهبود بخشد – گزینه های درمانی عملی برای این ضایعه وجود ندارد. اما نتایج جدید حاصل از یک آزمایش بالینی، امید تازه ای برای درمان آن در افق ارائه می دهد.
در یک همکاری آزمایشی توسط دانشمندان ژاپن و ایالات متحده ، ۱۳ بیمار مبتلا به ضایعات نخاعی (SCI) پس از درمان با تزریق داخل وریدی سلولهای بنیادی خود، که از مغز استخوان آنها گرفته شده است ، طیفی از بهبود عملکرد را مشاهده کرده اند.
سلول های بنیادی مورد بحث به سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) معروف هستند ، که این سلول های بنیادی در بزرگسالان، از قدرت بالایی برخوردار هستند و توانایی تمایز به انواع مختلف سلول ها را دارند و آنها را قادر به ترمیم بافت استخوان ، غضروف ، عضله یا چربی می کنند.
علی رغم خاصیت بالقوه این سلول ها ، استفاده از آنها به عنوان یک درمان قطعی بحث و جدال قابل توجهی به ویژه پس از تأیید سریع ژاپن در اواخر ۲۰۱۸ قبل از داده های کامل در مورد ایمنی و اثربخشی درمان تجربی ایجاد کرده است.
پس از گذشت بیش از دو سال، محققان این درمان ، Stemirac ، اکنون تعداد بیشتری از داده ها را برای به اشتراک گذاشتن در اختیار دارند ، و گرچه برای جلب نظر منتقدان کافی نخواهد بود ، با این وجود یافته ها، اطلاعات جدید و ارزشمندی را در مورد آنچه MSC برای بیماران مبتلا ممکن است انجام دهد ارائه می دهد.
استفان واکسمن متخصص مغز و اعصاب از دانشگاه ییل ، نویسنده ارشد این تحقیق، توضیح می دهد: “این ایده که ممکن است پس از آسیب به مغز و نخاع با استفاده از سلول های بنیادی خود بیمار بتوانیم عملکرد خود را بازیابی کنیم ، سالها ما را شیفته خود کرده است.”
در این مطالعه ، محققان خاطرنشان کردند که در حالی که سایر آزمایشات نیز با استفاده از MSC برای درمان SCI از طریق روش های تزریق بررسی شده است ، روش خاص آنها ، با استفاده از تزریق داخل وریدی ، می تواند مزایای خاصی داشته باشد.
نویسندگان در مقاله خود توضیح می دهند: “مهم این است که سلول های بنیادی مزانشیمی تزریق داخل وریدی ممکن است نه تنها در ناحیه آسیب ، بلکه سایر قسمت های سیستم عصبی مرکزی از جمله مغز و رگ های خونی را تحت تأثیر قرار دهند.”
اینکه آیا برخی از نتایج دیده شده در ۱۳ بیمار، آزمایش آنها را توجیه می کند مشخص نیست ، اما نتایج، خود قابل توجه هستند.
