ایتالیا اولین ناو هواپیمابر هسته‌ای برای جنگنده‌های نسل ششم جهان را می‌ سازد

ایتالیا از سال ۲۰۲۶ مطالعه ساخت نخستین ناو هواپیمابر هسته‌ای برای جنگنده‌های نسل ششم خود را آغاز می‌کند.

به گزارش تک‎‌ناک، این کشور با این اقدام وارد مرحله‌ای تاریخی از توسعه نیروی دریایی خود خواهد شد؛ مرحله‌ای که در صورت تحقق، این کشور را در رده معدود قدرت‌های دریایی دارای ناو هواپیمابر هسته‌ای قرار می‌دهد.

بر اساس اعلام منابع رسمی، این پروژه‌ در قالب برنامه بلندمدت نیروی دریایی این کشور تا سال ۲۰۴۰ تعریف شده است و با نام Portaerei di Nuova Generazione یا «ناو هواپیمابر نسل جدید» شناخته می‌شود.

ایتالیا قصد دارد در این طرح از فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند: پیشرانه هسته‌ای، منجنیق الکترومغناطیسی، سامانه‌های سایبری ایمن و قابلیت‌های ترکیبی انسان و ماشین بهره ببرد. این رویکرد نه‌تنها ماندگاری عملیاتی ناو را افزایش می‌دهد، بلکه آن را به یک سکوی چندمنظوره برای جنگنده‌های نسل ششم و سامانه‌های بدون‌ سرنشین تبدیل می‌کند.

دریابان انریکو کردندینو، رئیس ستاد نیروی دریایی ایتالیا، پیش‌تر اعلام کرده بود که طراحی این ناو در مرحله ارزیابی قرار دارد و تمامی شناورهای آینده ایتالیا با هدف یکپارچگی با سیستم‌های بدون سرنشین و دفاع سایبری پیشرفته ساخته خواهند شد. به گفته او، این تحول بخشی از برنامه کلان نیروی دریایی برای افزایش خودکفایی، کارایی و بازدارندگی در سطح جهانی است.

هرچند انتخاب نهایی جنگنده‌هایی که روی این ناو هواپیمابر هسته‌ای ایتالیا مستقر خواهند شد هنوز مشخص نیست، اما گزینه‌های احتمالی شامل جنگنده آمریکایی F-35C، هواپیمای نسل ششم نیروی دریایی آمریکا و نسخه دریایی پروژه سه‌ملیتی Global Combat Air Program (GCAP) است. در صورت تحقق، این ناو مکمل دو ناو فعلی ایتالیا یعنی Cavour و Trieste خواهد بود. ناو Cavour از سال ۲۰۰۹ در خدمت نیروی دریایی است و Trieste نیز در اواخر سال ۲۰۲۴ عملیاتی شد؛ دو شناوری که اکنون جنگنده‌های F-35B را پشتیبانی می‌کنند و ظرفیت ایتالیا برای عملیات‌های پیوسته و هماهنگی با ناتو را افزایش داده‌اند.

مطالعات امکان‌سنجی ساخت ناو هواپیمابر هسته‌ای ایتالیا در قالب برنامه Minerva انجام می‌شود؛ برنامه‌ای تحقیقاتی با بودجه‌ای معادل ۲.۱ میلیون یورو که در سال ۲۰۲۳ آغاز شده است. هدف این طرح، بررسی کاربرد راکتورهای کوچک دریایی با توان حرارتی حدود ۳۰ مگاوات برای به‌کارگیری در زیردریایی‌ها، ناوشکن‌ها و ناوهای هواپیمابر است.

کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های Fincantieri، Cetena، Ansaldo Nucleare، Rina Services و دانشگاه جنوا مسئولیت این پروژه را بر عهده دارد. پیِرروبرتو فولگیه‌رو، مدیرعامل شرکت Fincantieri اعلام کرده است که محور اصلی این مطالعات، تضمین ایمنی شیمیایی و زیست‌محیطی است تا کشتی‌های هسته‌ای ایتالیا بتوانند در بنادر غیرنظامی نیز پهلو بگیرند.

او تأکید کرده که پیشرانه هسته‌ای علاوه بر افزایش مداومت عملیاتی، وابستگی ناوها به سوخت‌های فسیلی را کاهش می‌دهد و توان پشتیبانی از سامانه‌های پرمصرفی مانند: منجنیق الکترومغناطیسی (EMALS)، سلاح‌های انرژی هدایت‌شده و رادارهای نسل آینده را فراهم می‌کند.

در سطح ملی، همکاری میان شرکت‌های بزرگ Enel، Ansaldo Energia و Leonardo باعث تأسیس شرکت مشترک Nuclitalia در ماه مه ۲۰۲۵ شد. هدف این همکاری، توسعه فناوری SMR (راکتورهای کوچک ماژولار) برای استفاده‌های غیرنظامی و نظامی است. ریاست این شرکت را فروچو رستا، رئیس پیشین دانشگاه پلی‌تکنیک میلان بر عهده دارد. شرکت Nuclitalia قرار است فناوری‌های بالغ در حوزه راکتورهای کوچک را بررسی و ظرفیت تولید داخلی ایتالیا در این زمینه را تقویت کند.

اگرچه پروژه Minerva گامی نو در مسیر فناوری هسته‌ای دریایی محسوب می‌شود، اما علاقه ایتالیا به این حوزه به بیش از نیم‌قرن پیش بازمی‌گردد. نیروی دریایی ایتالیا در دهه ۱۹۵۰، پروژه‌ای به نام Guglielmo Marconi را برای ساخت زیردریایی هسته‌ای با رآکتور ۳۰ مگاواتی آغاز کرد، اما در سال ۱۹۶۳ با قطع همکاری فنی آمریکا این پروژه متوقف شد. اکنون، پس از شصت سال، همان آرزو با فناوری‌های مدرن و در شرایط ژئوپلیتیکی متفاوتی احیا می‌شود.

یک ناو هواپیمابر هسته‌ای می‌تواند بدون نیاز به سوخت‌گیری برای چندین دهه در آب‌های آزاد فعالیت کند، برد عملیاتی بالاتری داشته باشد و فضای داخلی بیشتری را برای مهمات، سوخت هوایی و عملیات نگهداری آزاد کند. این ویژگی‌ها باعث افزایش نرخ پرواز جنگنده‌ها می‌شود و توان تهاجمی و پدافندی ناوگان را ارتقا می‌دهد.

همچنین دریابان کردندینو از تمرکز بر توسعه سامانه‌های دفاع هوایی مقرون‌به‌صرفه خبر داده و به همکاری شرکت‌های Leonardo و Oto Melara برای مقابله با تهدیدات هوایی کم‌هزینه اشاره کرده است؛ رویکردی که می‌تواند جایگزین موشک‌های رهگیر گران‌قیمت شود.

در شرایطی که تنش‌ها در دریای سرخ و مدیترانه رو به افزایش است و نیروهای ایتالیایی در عملیات Aspides و مأموریت‌های ناتو مشارکت دارند، ناو هواپیمابر هسته‌ای آینده می‌تواند به عنوان سکوی پایدار و قابل اتکا برای حضور دریایی این کشور عمل کند. این ناو نه‌تنها قدرت بازدارندگی ایتالیا را در منطقه افزایش می‌دهد، بلکه زمینه همکاری عمیق‌تر با متحدان او همانند: فرانسه و ایالات متحده را نیز فراهم خواهد کرد.

اگر مطالعات برنامه Minerva طبق برنامه پیش برود، ایتالیا به جمع معدود کشورهای جهان یعنی آمریکا، فرانسه و چین خواهد پیوست، که توان طراحی و بهره‌برداری از ناوهای هواپیمابر هسته‌ای را دارند. این دستاورد، نقطه عطفی در مسیر تبدیل نیروی دریایی ایتالیا به یک نیروی «آب‌های آزاد» و نماد بازگشت دوباره رم به جمع قدرت‌های بزرگ دریایی قرن بیست‌ویکم خواهد بود.

نوشته ایتالیا اولین ناو هواپیمابر هسته‌ای برای جنگنده‌های نسل ششم جهان را می‌ سازد اولین بار در Technoc. پدیدار شد.