در استرالیا، آزمایشهای باروری ابرها در سال ۱۹۴۷ آغاز شد و تا به امروز ادامه یافته است. در سال ۲۰۰۶، دولت کوئینزلند ۷.۶ میلیون دلار استرالیا(۳.۹۲ میلیون پوند) در پروژهای برای ارزیابی اثربخشی بارورسازی ابرها بر روی ایالت سرمایهگذاری کرد.
در آن زمان نخست وزیر پیتر بیتی گفت: بارورسازی ابرها بعید است که ابزار مفیدی در سراسر کشور باشد، اما میتواند به افزایش بارندگی در مناطق خاص کمک کند.
امروزه، شرکت Snowy Hydro Limited از این روش برای افزایش بارش برف در منطقهای به مساحت ۸۱۴ مایل مربع(۲۱۱۰ کیلومتر مربع) از کوههای برفی استفاده میکند. با این حال، این چین است که پرکارترین مدافع فناوری تغییر آب و هوا است.
برای سالها، اداره اصلاح آب و هوا از بارورسازی ابرها برای پایان دادن به خشکسالی، مبارزه با آتشسوزی جنگلها و اجتناب از باران در طول رژههای نظامی استفاده کرده است.
طبق گزارش روزنامه دولتی، The People’s Daily، چین تنها بین ماههای ژوئن تا نوامبر سال ۲۰۲۲، ۲۴۱ پرواز و ۱۵ هزار موشک برای پیشبرد این پروژه پرتاب کرده است. بر اساس گزارشها، این کار منجر به «۸.۵۶ میلیارد تن بارندگی اضافه» در حوضه رودخانه یانگ تسه شده است.
مهمتر از همه، چین به شدت از بارورسازی ابرها استفاده کرد تا اطمینان حاصل کند که باران مزاحم بازیهای المپیک ۲۰۰۸ پکن نمیشود. این روش فقط برای تقویت بارش استفاده نمیشود و کشورهایی مانند اسپانیا، فرانسه و آلمان، عمدتا برای جلوگیری از تگرگ از آن استفاده میکنند.
اگر این تگرگها بدون تغییر باقی بمانند، میتوانند به اندازه توپهای گلف رشد کنند و تصور میشود که ۰.۵ میلیارد یورو خسارت به محصولات کشاورزی وارد کنند. کشورهای دیگری مانند مالزی حتی بارورسازی ابرها را به عنوان روشی برای پاکسازی مه یا دود در اطراف فرودگاهها و شهرهای بزرگ آزمایش کردهاند.
چرا این موضوع بحث برانگیز است؟
بسیاری با عمل باروری ابرها مخالف هستند و اکثر این مخالفتها به دلیل نگرانی در مورد سیل ناگهانی است.
میانگین بارندگی در فرودگاه بینالمللی دبی در سال به ۳.۷۳ اینچ(۹.۴ سانتیمتر) میرسد، به این معنی که این کشور در ۲۴ ساعت به اندازه یک سال و نیم بارندگی داشته است.
با این حال، دکتر فریدریک اتو(Friederike Otto)، یک متخصص برجسته در آب و هوا از امپریال کالج لندن، میگوید که باروری ابرها باعث این مشکل نبوده است.
دکتر اتو میگوید: بارورسازی ابرها نمیتواند چنین بارانی تولید کند. در این فرآیند به ابری نیاز دارید که نزدیک به تشکیل باران باشد تا بتوان آن را تحریک به بارش کرد. فقط یک ابر موجود اصلاح میشود و باز هم، نمیتوان یک ابر کوچک را فقط از طریق بارور شدن به یک طوفان تندری بزرگ تبدیل کرد.
دکتر اتو میگوید نگرانی بزرگتر این است که بارورسازی ابرها که بهعنوان جایگزینی برای اقدام مؤثر بر تغییرات آبوهوایی استفاده شود. تغییراتی که خود دلیل واقعی شدیدتر شدن باران هستند. اگر انسانها به سوزاندن نفت، گاز و زغال سنگ ادامه دهند، آب و هوا به گرم شدن ادامه میدهد، بارندگی همچنان شدیدتر میشود و مردم همچنان جان خود را در سیل از دست میدهند.
با این حال، دیگران تاکید میکنند که بارور شدن ابرها ممکن است خطراتی را به همراه داشته باشد زیرا اطلاعات کمی در مورد اثرات آن وجود دارد.
ژاک میگوید: ما کنترل کمی بر عواقب پس از بارور شدن ابرها داریم بنابراین تصور کمی وجود دارد که دقیقا کجا باران میبارد. او توضیح میدهد که این میتواند منجر به بارش شدید باران در برخی مناطق شود در حالی که برخی دیگر در خشکسالی باقی میمانند. در نهایت این میتواند منجر به تشدید درگیریهای منطقهای شود زیرا کشورها دیگران را به «دزدیدن» باران متهم میکنند.
ژاک افزود: تداخل در کار آب و هوا انواع سؤالات اخلاقی را ایجاد میکند، زیرا تغییر آب و هوا در یک کشور میتواند منجر به تأثیرات فاجعه آمیز در کشور دیگر شود، زیرا آب و هوا مرزهای مشخص را به رسمیت نمیشناسد.
اگر مراقب نباشیم، استفاده بیرویه از این فناوری میتواند به بیثباتیهای دیپلماتیک با کشورهای همسایه منجر شود.