«وقتی زبان دیگر برگ برنده نیست؛ مهارت‌هایی که آینده را می‌سازند»

به گزارش داتیکا، تا همین چند سال پیش، تسلط به زبان انگلیسی در بازار کار ایران، خصوصاً در حوزه‌های فناورانه و استارتاپی، یک امتیاز ویژه محسوب می‌شد؛ مهارتی که می‌توانست در یک مصاحبه استخدامی، برگ برنده متقاضی باشد و حتی در نبود تجربه کافی، همچون یک چتر نجات عمل کند. اما اکنون، با شتاب گرفتن تحول در ابزارهای هوش مصنوعی و به‌ویژه فناوری‌های ترجمه هم‌زمان نظیر Google Meet، Deepl و Microsoft Copilot، این مزیت سنتی، کم‌کم جای خود را به مهارت‌های تازه‌ای می‌دهد؛ مهارت‌هایی که در گذشته چندان جدی گرفته نمی‌شدند، اما امروز نقش تعیین‌کننده‌ای در استخدام و رشد حرفه‌ای دارند.

در جلسات آنلاین میان تیم‌های چندملیتی، حالا دیگر نیازی نیست هر عضو تسلط کامل به زبان انگلیسی داشته باشد. ابزارهای هوش مصنوعی نه تنها مکالمه را به‌صورت هم‌زمان ترجمه می‌کنند، بلکه حتی لحن، واژگان تخصصی و اصطلاحات فنی را با دقتی مثال‌زدنی منتقل می‌کنند. این تحول به‌ویژه برای شرکت‌های ایرانی که در تلاش برای حضور در بازارهای بین‌المللی هستند، بسیار جذاب است؛ زیرا به آن‌ها این امکان را می‌دهد که از استعدادهای بومی استفاده کنند، بدون آن‌که نگران تسلط آن‌ها به زبان‌های خارجی باشند.

این روند، به شکلی اجتناب‌ناپذیر جایگاه مهارت زبانی را در اولویت‌های جذب نیروی انسانی به سطحی پایین‌تر تنزل می‌دهد. اما آیا این بدان معناست که نیروی کار از فشار ارتقاء مهارت‌های فردی رها شده‌اند؟ قطعاً نه.

با برون‌سپاری توانایی‌هایی چون ترجمه، ویرایش، نوشتن ایمیل‌های رسمی و حتی تولید محتوا به ماشین‌ها، آنچه بیش از همیشه اهمیت یافته، «آن‌چیزی است که ماشین نمی‌تواند انجام دهد». سازمان‌های فناورانه امروز به‌دنبال انسان‌هایی هستند که بتوانند:

• تفکر خلاق و حل مسئله: طراحی راه‌حل‌های نوآورانه برای مسائل پیچیده کسب‌وکار، امری است که هنوز خارج از توان پردازش الگوریتم‌ها قرار دارد. ایده‌پردازی، نبوغ و ریسک‌پذیری، اکنون برگ برنده نیروی انسانی است.

• همکاری تیمی و ارتباط مؤثر: شرکت‌های استارتاپی با ساختار扁‌تر، وابسته به تیم‌هایی هستند که نیاز دارند با انعطاف، همدلی و درک متقابل کار کنند. کار تیمی چیزی فراتر از تبادل اطلاعات است؛ ارتباط عاطفی، درک نیازها و سازگاری درون‌فردی، از ویژگی‌های منحصربه‌فرد انسانی است.

• هوش هیجانی و تاب‌آوری: فشارهای کاری، نوسانات بازار و تجربه شکست، بخشی جدایی‌ناپذیر از دنیای استارتاپ‌هاست. سازمان‌ها نیاز به نیروهایی دارند که بتوانند در میانه آشفتگی، آرام بمانند و دیگران را نیز به مسیر بازگردانند.

• سواد فناوری و درک بین‌رشته‌ای: فردی که درک عمیق‌تری از تعامل فناوری با سایر حوزه‌ها (اقتصاد، حقوق، جامعه‌شناسی و…) دارد، می‌تواند بهتر از سایرین در تحلیل آینده، تصمیم‌گیری و پیش‌بینی نقش‌آفرینی کند.

سخن آخر؛ مسیر شغلی از مهارت به شخصیت

اکنون بیش از هر زمان دیگری، مسیر شغلی افراد فناور از “گواهی‌نامه‌ها و مدارک زبانی” به سمت “مجموعه‌ای از شایستگی‌های انسانی” حرکت کرده است. گرچه تسلط به زبان همچنان یک امتیاز مثبت است، اما دیگر نمی‌تواند به‌تنهایی تضمین‌کننده موفقیت شغلی باشد. شرکت‌های آینده‌نگر، به‌دنبال انسان‌هایی هستند که بتوانند مکمل هوش مصنوعی باشند، نه صرفاً رقیب آن.

در دنیایی که ترجمه، تحلیل، حتی برنامه‌نویسی توسط ماشین‌ها انجام می‌شود، آنچه شما را از دیگران متمایز می‌کند، توانایی شما در خلق، ارتباط، درک و هم‌زیستی انسانی است. و این‌ها، مهارت‌هایی هستند که هنوز هیچ ماشینی به‌خوبی شما انجامشان نمی‌دهد.

The post «وقتی زبان دیگر برگ برنده نیست؛ مهارت‌هایی که آینده را می‌سازند» appeared first on داتیکا | اخبار فناوری اطلاعات و ارتباطات.