چرا برخی کشورهای پیشرفته هنوز اینترنت کند دارند؟

به گزارش داتیکا، با وجود آن‌که کشورهای پیشرفته معمولاً از زیرساخت‌های فنی پیشرفته و منابع مالی گسترده برای توسعه فناوری‌های ارتباطی برخوردارند، اما واقعیت میدانی نشان می‌دهد که در برخی از این کشورها سرعت اینترنت، به‌ویژه در مناطق خاص، کمتر از استانداردهای انتظار رفته از جوامع توسعه‌یافته است. این نابرابری در دسترسی و کیفیت اینترنت، حاصل ترکیبی از عوامل اقتصادی، جغرافیایی، سیاسی و ساختاری است که در بسیاری موارد، ساختار بازار و اولویت‌های حکمرانی دیجیتال را نیز بازتاب می‌دهد.

در ایالات متحده، با وجود حضور شرکت‌هایی نظیر Google Fiber، Comcast، Verizon و AT&T که شبکه‌های فیبرنوری و ۵G را در مناطق شهری توسعه داده‌اند، شکاف دیجیتال عمیقی بین مناطق پرجمعیت و روستاهای کم‌جمعیت وجود دارد. این شکاف منجر به آن شده که میلیون‌ها آمریکایی در ایالت‌هایی نظیر میسیسیپی، آرکانزاس، آلاباما و بخش‌هایی از مونتانا و داکوتای شمالی همچنان به اینترنت کند DSL یا سرویس‌های ماهواره‌ای گران‌قیمت و دارای تأخیر بالا وابسته باشند. از آن‌جا که این مناطق برای اپراتورهای خصوصی سوددهی کمی دارند، سرمایه‌گذاری در آن‌ها محدود بوده و توسعه زیرساخت‌ها با کندی انجام می‌شود. دولت فدرال تلاش کرده با اختصاص بودجه‌هایی در قالب برنامه‌هایی مانند BEAD (Broadband Equity, Access, and Deployment) این نابرابری را کاهش دهد، اما فرآیند اجرا پیچیده و کند است.

در آلمان، کشور پیشرفته‌ای که از لحاظ اقتصادی بزرگ‌ترین قدرت اروپاست، سرعت اینترنت در بسیاری از مناطق حتی در مقایسه با کشورهای شرق اروپا مانند رومانی یا مجارستان نیز پایین‌تر است. دلیل اصلی آن، تمرکز دیرهنگام دولت بر توسعه شبکه فیبرنوری و اتکای طولانی‌مدت به زیرساخت‌های مسی (DSL) بوده است. بسیاری از خانوارها در آلمان هنوز به اینترنت با سرعت کمتر از ۵۰ مگابیت در ثانیه دسترسی دارند و پروژه‌های توسعه فیبر با مقاومت‌های محلی، بوروکراسی سنگین و عدم هماهنگی میان دولت فدرال و ایالات مواجه است. تلاش‌هایی در سال‌های اخیر با حمایت دولت و اتحادیه اروپا آغاز شده، اما هنوز شکاف زیادی با کشورهای پیشتازی مثل سوئد یا دانمارک باقی است.

در استرالیا نیز پروژه ملی اینترنت پرسرعت (NBN) که با هدف ارائه اینترنت پرسرعت به سراسر کشور آغاز شده بود، در مرحله اجرا با چالش‌های فراوانی مواجه شد. مدل ترکیبی استفاده‌شده در این پروژه که شامل فناوری‌های مختلف مانند فیبر تا جعبه توزیع، کابل، و حتی ماهواره بود، باعث شد کیفیت و سرعت اینترنت در مناطق مختلف بسیار نابرابر باشد. در حالی که برخی کاربران شهری از اینترنت گیگابیتی بهره‌مند شدند، مناطق روستایی به ارتباطات ماهواره‌ای با سرعت‌های پایین‌تر و تأخیر بالا محدود شدند. هزینه‌های بالا و زمان طولانی اجرای NBN باعث نارضایتی عمومی شده و انتقادات زیادی از نحوه سیاست‌گذاری این طرح به وجود آمد.

در کانادا، اگرچه شهرهایی مانند تورنتو، مونترآل و ونکوور دارای زیرساخت‌های پیشرفته و سرعت‌های بالا هستند، اما در استان‌های شمالی و مناطق ایزوله مانند یوکان یا نوناووت دسترسی به اینترنت همچنان محدود، گران و کند است. جغرافیای وسیع و جمعیت کم در این مناطق سرمایه‌گذاری در زیرساخت را برای اپراتورها غیرجذاب کرده است. دولت فدرال در سال‌های اخیر با ارائه یارانه‌ها و حمایت از پروژه‌های مشترک با اپراتورها مانند Bell و Rogers تلاش کرده تا سطح دسترسی را ارتقا دهد، اما اختلاف فاحش در کیفیت خدمات همچنان پابرجاست.

در ژاپن و کره‌جنوبی که جزو پیشتازان جهانی در توسعه اینترنت پهن‌باند هستند، کیفیت و سرعت دسترسی تقریباً در سراسر کشور یکنواخت است، با این حال در مناطقی مانند جزایر کوچک یا مناطق کوهستانی ژاپن، هزینه اتصال و نگهداری بالا بوده و خدمات گاهی با اختلال مواجه است. اما به دلیل ساختار حکمرانی یکپارچه و همکاری فعال میان بخش عمومی و خصوصی، چالش‌ها در این کشورها با سرعت بیشتری نسبت به کشورهای دیگر مدیریت می‌شوند.

بررسی این کشورها نشان می‌دهد که توسعه اینترنت پرسرعت، صرفاً وابسته به سطح توسعه اقتصادی یا تکنولوژیک نیست، بلکه به سیاست‌گذاری منسجم، سرمایه‌گذاری هدفمند، همکاری دولت با اپراتورها و لحاظ کردن عدالت جغرافیایی در برنامه‌های توسعه زیرساختی نیاز دارد. در نبود این عوامل، حتی پیشرفته‌ترین کشورها نیز با نقاط کور ارتباطی مواجه خواهند بود.

منابع مورد استفاده:

1.Federal Communications Commission (FCC), USA – گزارش‌های سالانه شکاف دیجیتال در ایالات متحده

www.fcc.gov

2.GSMA Intelligence Reports – تحلیل توسعه زیرساخت‌های موبایل و پهن‌باند در سطح جهانی

www.gsma.com

3.OECD Broadband Portal – داده‌های مقایسه‌ای زیرساخت پهن‌باند کشورهای عضو

www.oecd.org/sti/broadband

4.Bundesnetzagentur (آلمان) – گزارش‌های رسمی توسعه DSL و فیبرنوری

www.bundesnetzagentur.de

5.NBN Co, Australia – ارزیابی عملکرد شبکه ملی پهن‌باند استرالیا

www.nbnco.com.au

6.CRTC, Canada – بررسی وضعیت خدمات اینترنتی در مناطق شهری و روستایی کانادا

www.crtc.gc.ca

7.Japan Ministry of Internal Affairs and Communications (MIC) – توسعه پهن‌باند در مناطق دوردست

www.soumu.go.jp

The post چرا برخی کشورهای پیشرفته هنوز اینترنت کند دارند؟ appeared first on داتیکا | اخبار فناوری اطلاعات و ارتباطات.