چگونه دانشمندان فهمیدند که سیگار کشیدن باعث سرطان می‌شود؟

در گذشته سیگار کشیدن به عنوان یک عادت عادی و حتی توصیه‌شده توسط پزشکان شناخته می‌شد، اما گزارشی در سال ۱۹۶۴ خطرات جدی این عادت را برای سلامتی، از جمله سرطان ریه و بیماری‌های قلبی آشکار کرد.

به گزارش تک‌ناک، همه ما پیام‌های سلامتی مانند: خوردن میوه و سبزیجات بیشتر، ورزش منظم و ترک سیگار را می‌دانیم. واقعیت این است که سیگار یکی از عوامل اصلی خطرناک برای سرطان ریه و بسیاری از بیماری‌های دیگر است.

در سال 1964، لوتر ال.تری، جراح عمومی وقت ایالات متحده، گزارشی مهم منتشر و در آن اعلام کرد که سیگار کشیدن باعث سرطان ریه و حنجره می‌شود.

او همچنین به شواهد فزاینده‌ای اشاره کرد که نشان می‌داد مصرف تنباکو باعث بیماری‌هایی مانند: آمفیزم، بیماری‌های قلبی و انواع مختلف سرطان‌ها نیز می‌شود.

در آن زمان، بیش از نیمی از مردان آمریکایی و بیش از یک سوم زنان آمریکایی سیگار می‌کشیدند. اما حتی قرن‌ها قبل از این گزارش، برخی از افراد شروع به پرسیدن این سؤال کردند که آیا سیگار کشیدن ممکن است به طور پنهانی به سلامت ما آسیب برساند.

شواهد اولیه خطرات سیگار کشیدن

یکی از اولین نشریاتی که ارتباط بین تنباکو و بیماری‌ها را مطرح کرد، در سال 1602 منتشر شد.

طبق اطلاعات شورای سرطان نیو ساوت ولز، نویسنده ناشناس انگلیسی این مقاله گفته بود که دود تنباکو می‌تواند همان تأثیرات منفی را داشته باشد که دوده‌ دودکش‌ها بر سلامت نظافت‌چی‌های آن دارد.

در قرن‌های بعد، عده کمی تلاش کردند تا مردم را از خطرات پیپ، سیگار برگ و در نهایت سیگار آگاه کنند، اما این تلاش‌ها نتوانست توجه زیادی جلب کند.

در قرن بیستم بود که موارد سرطان ریه افزایش یافت و گزارش‌های پزشکی زیادی منتشر شدند، که نشان می‌دادند مصرف تنباکو عامل این بیماری‌ها است.

این گزارش‌ها در حدی زیاد شدند که نادیده گرفتن آنها سخت شد، اما تغییر نگرش عموم مردم کار بسیار دشواری برای جامعه علمی بود.

در اوایل و میانه قرن بیستم، به دلیل ترس از جلب خشم شرکت‌های بزرگ تنباکو و از دست دادن درآمدهای تبلیغاتی، سردبیران روزنامه‌ها در انتشار مقالات ضد سیگار محتاط بودند.

همچنین در جامعه پزشکی، بحث‌های زیادی در این زمینه وجود داشت و بسیاری از پزشکان نمی‌توانستند با شواهد جدید کنار بیایند. آنها متوجه نمی‌شدند چرا همه افرادی که سیگار می‌کشیدند، دچار مشکلات سلامتی نمی‌شوند.

بنابراین، در حالی که گزارش‌های بیشتری در دهه‌های 1940 و 1950 منتشر می‌شد، تلاش‌های ضد سیگار در ایالات متحده اغلب توسط سازمان‌های بهداشتی خصوصی هدایت می‌گردید نه قانون‌گذاران و بسیاری از مردم عادی همچنان از خطرات آن بی‌اطلاع بودند.

مطالعات انسانی

در دهه‌های 1920 و 1930، وقتی مردم شروع به دیدن افزایش موارد سرطان ریه کردند، علم اپیدمیولوژی به شناسایی این تغییر کمک کرد.

تحقیقات درباره سرطان ریه باعث شد که روش‌های جدید اپیدمیولوژیکی ساخته شوند، که هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در سال 1939، یک پژوهشگر آلمانی به نام فرانز هرمان مولر یک مطالعه مهم انجام داد. این تحقیق که به آن «مطالعه مورد-شاهدی» می‌گویند، دو گروه از افراد را مقایسه می‌کند: گروه «مورد»، که همه افراد آن مبتلا به یک بیماری خاص هستند و گروه «شاهد»، که به بیماری مبتلا نیستند، اما از نظر ویژگی‌ها با گروه «مورد» مشابه‌ هستند.

اگرچه این تحقیق کامل نبود، اما نتایج آن مهم بود و نشان داد افرادی که سیگار می‌کشند، بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به سرطان ریه هستند.

تحقیقات مشابه بعدی نیز همین نتیجه را نشان دادند. اما نکته مهم این است که این نوع تحقیقات ثابت نمی‌کنند که سیگار کشیدن علت مستقیم سرطان ریه است.

هیچ دلیلی وجود نداشت که نشان دهد افراد سیگاری به دلیل تصادف یا یک عامل ناشناخته دیگر، بیشتر از دیگران به سرطان ریه مبتلا می‌شوند.

در دهه 1950، با جمع‌آوری داده‌های بیشتر، شواهد بیشتری کشف شد که سیگار کشیدن برای سلامتی مضر است.

در این زمان مطالعات «هم‌گروهی» نیز آغاز شد، که در آنها گروهی از افراد به مدت طولانی پیگیری می‌شدند و عادات و وضعیت سلامتی آنها مورد بررسی قرار می‌گرفت.

این مطالعات نشان داد که سیگاری‌ها نسبت به غیرسیگاری‌ها مشکلات سلامتی بیشتری دارند.

مطالعات حیوانی

در کنار این مطالعات، تحقیقات حیوانی نیز نقش مهمی در اثبات ارتباط بین سیگار کشیدن و سرطان داشتند.

محقق آرژانتینی، آنخل اچ. روفو، نشان داد که دود تنباکو می‌تواند باعث سرطان پوست در خرگوش‌ها شود. این آزمایش‌ها بعدها در موش‌ها تکرار و به شدت در رسانه‌ها پوشش داده شد.

این واکنش عمومی باعث شد که شرکت‌های تولید سیگار تلاش کنند روایت‌ها را تغییر دهند.

این تلاش‌ها تا حدی موفق بودند، چرا که مطالعه موش‌ها در دهه 1950 منتشر شد و مصرف سیگار در آمریکا تا اوایل دهه 1970 به اوج خود رسید.

تحقیقات دیگر

علاوه بر شواهدی که از انسان‌ها و حیوانات به دست آمده بود، داده‌های علمی دیگری نیز نشان دادند که سیگار کشیدن مضر است.

تحقیقات روی سلول‌های ریه در آزمایشگاه نشان داد که دود آن می‌تواند به سیلیا آسیب بزند. سیلیا ساختارهای میکروسکوپی و مویی شکلی است که در مجاری تنفسی قرار دارند و مایعات و ذرات مضر مانند مواد موجود در دود سیگار را از ریه‌ها خارج می‌کنند.

همچنین در دهه ۱۹۳۰، مردم متوجه شدند که مواد شیمیایی خاصی به نام هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای که در قطران موجود هستند، باعث مشکلات تنفسی می‌شوند.

بعدها، دانشمندان متوجه شدند که این مواد شیمیایی در دود سیگار هم وجود دارند و این باعث شد که بتوانند توضیح دهند چرا کشیدن آن ممکن است باعث سرطان شود.

وضعیت کنونی کشیدن سیگار

تا دهه ۱۹۶۰، وضعیت سیگار کشیدن به نقطه‌ بحرانی رسیده بود. انجمن‌های بهداشتی در آمریکا از رئیس‌جمهور کندی خواستند که یک کمیسیون برای بررسی مشکلات توتون تشکیل دهد، که این درخواست در نهایت باعث گزارش لوتر ال.تری، جراح عمومی وقت ایالات متحده در سال ۱۹۶۴ شد. این گزارش شروعی برای تحقیقات علمی درباره ضررهای سیگار کشیدن بود.

سازمان بهداشت جهانی اعلام می‌کند که هر سال بیش از ۸ میلیون نفر در سراسر جهان به دلیل سیگار کشیدن یا قرار گرفتن در معرض دود آن جان خود را از دست می‌دهند.

امروزه وضعیت سیگار کشیدن در دنیا متفاوت است. بعضی کشورها استفاده از توتون را ممنوع کرده‌اند، اما در برخی دیگر برنامه‌های مشابه لغو شده‌اند.

در هر حال اینکه سیگار کشیدن باعث افزایش خطر سرطان می‌شود، دیگر جای بحث ندارد و همچنان در کمپین‌هایی که برای آگاهی‌رسانی درباره خطرات آن و تشویق به ترک سیگار برگزار می‌شود، مطرح می‌گردد.

نوشته چگونه دانشمندان فهمیدند که سیگار کشیدن باعث سرطان می‌شود؟ اولین بار در تک ناک. پدیدار شد.