آیا جهان ما درون یک سیاه‌چاله گرفتار شده است؟
«لیور شامیر»، دانشیار علوم کامپیوتر در دانشگاه ایالتی کانزاس، هنگام بررسی داده‌های مربوط به «پیمایش ژرف کهکشان‌های فراکهکشانی جیمز وب (JADES)»، متوجه شد که از بین ۲۶۳ کهکشان بررسی‌شده، دو سوم آن‌ها در جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخند، در حالی که تنها یک سوم، در خلاف جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخند. این یافته‌ها در مقاله‌ای منتشرشده در …
«لیور شامیر»، دانشیار علوم کامپیوتر در دانشگاه ایالتی کانزاس، هنگام بررسی داده‌های مربوط به «پیمایش ژرف کهکشان‌های فراکهکشانی جیمز وب (JADES)»، متوجه شد که از بین ۲۶۳ کهکشان بررسی‌شده، دو سوم آن‌ها در جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخند، در حالی که تنها یک سوم، در خلاف جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخند. این یافته‌ها در مقاله‌ای منتشرشده در نشریه‌ی ماهانه انجمن سلطنتی نجوم مطرح شده‌اند.
این نتایج، فرضیه‌ی رایج در کیهان‌شناسی را به چالش می‌کشد که بر اساس آن، انتظار می‌رود در یک جهان متقارن، تعداد کهکشان‌هایی که در یک جهت می‌چرخند با تعداد کهکشان‌هایی که در جهت مخالف می‌چرخند، برابر باشد.
جهانی که از درون یک سیاه‌چاله زاده شده است؟
شامیر در بیانیه‌ای توضیح داد:
«هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث این پدیده شده است، اما دو توضیح اصلی برای آن وجود دارد.»
وی ادامه داد:
«یک توضیح این است که جهان از همان ابتدا در حال چرخش متولد شده است. این نظریه با مفاهیمی مانند کیهان‌شناسی سیاه‌چاله‌ای سازگار است، که پیشنهاد می‌دهد کل جهان ما درون یک سیاه‌چاله قرار دارد.»
این یافته‌ها به نظریه‌ای موسوم به «کیهان‌شناسی شوارتزشیلد» اعتبار بیشتری می‌بخشد. این نظریه بیان می‌کند که کهکشان ما ممکن است درون یک سیاه‌چاله گرفتار شده باشد و آن سیاه‌چاله نیز ممکن است در جهانی دیگر قرار گرفته باشد.
آیا سیاه‌چاله‌ها دروازه‌ای به جهان‌های دیگرند؟
طبق گزارش Space.com، اگر این نظریه صحیح باشد، این امکان وجود دارد که سایر سیاه‌چاله‌های مشاهده‌شده در کیهان، در حقیقت کرم‌چاله‌هایی (پل‌های اینشتین-روزن) باشند که به جهان‌های دیگر متصل می‌شوند. اما به دلیل اینکه سیاه‌چاله‌ها نور را درون خود به دام می‌اندازند، ما قادر به مشاهده‌ی این جهان‌های دیگر نیستیم.
«نیکودم پوپلاوسکی»، فیزیکدان نظری دانشگاه نیو هیون که از نظریه‌ی جهان‌های زاده‌شده از سیاه‌چاله‌ها حمایت می‌کند، در این‌باره می‌گوید:
«فکر می‌کنم ساده‌ترین توضیح برای جهانی که دارای جهت چرخش است، این است که جهان در یک سیاه‌چاله‌ی چرخان متولد شده است.»
وی توضیح می‌دهد که اگر سیاه‌چاله‌ای که جهان ما را ایجاد کرده است دارای یک محور چرخشی بوده باشد، ممکن است این محور، پویایی چرخشی کهکشان‌ها را تحت تأثیر قرار داده و عدم تقارن مشاهده‌شده در چرخش کهکشان‌ها را توضیح دهد.
وی افزود:
«اگر کشف تلسکوپ جیمز وب درباره‌ی چرخش کهکشان‌ها در یک جهت خاص تأیید شود، این یافته به‌شدت از نظریه‌ی جهان‌های زاده‌شده از سیاه‌چاله‌ها حمایت خواهد کرد و من از چنین تأییدی بسیار هیجان‌زده خواهم شد.»
آیا کهکشان راه شیری بر این داده‌ها تأثیر گذاشته است؟
با این حال، شامیر همچنان احتمال می‌دهد که چرخش خود کهکشان راه شیری بتواند دلیل این توزیع نامتوازن جهت چرخشی کهکشان‌ها باشد.
او توضیح داد که زمین در حال چرخش به دور مرکز کهکشان راه شیری است و این امر می‌تواند بر شدت نور کهکشان‌هایی که در جهت مخالف می‌چرخند، تأثیر بگذارد. این اثر ممکن است باعث شده باشد که کهکشان‌هایی که در خلاف جهت چرخش کهکشان ما می‌چرخند، روشن‌تر به نظر برسند و این اختلاف مشاهده شود.
«اگر این توضیح درست باشد، ما باید اندازه‌گیری‌های مربوط به فاصله‌ی کهکشان‌های دوردست را مجدداً تنظیم کنیم.»
شامیر همچنین تأکید کرد که این بازتنظیم می‌تواند برخی از مسائل حل‌نشده‌ی کیهان‌شناسی را توضیح دهد، از جمله:
- اختلافات در نرخ انبساط جهان
- وجود کهکشان‌های بزرگی که طبق محاسبات فعلی، به نظر می‌رسد از خود جهان قدیمی‌تر باشند!
واکنش شما چیست؟
